Taskforce QRS:

"Maar wat als ik niet sterk genoeg ben om te reanimeren of wat nu als ik niet meer weet hoe het precies moet? Misschien durf ik het wel helemaal niet als ik iemand op straat zie liggen.."

‘Iemand proberen te helpen is beter dan niets doen’ antwoord ik als de middelbare scholiere van zo’n 13 jaar zichzelf plots voor zich ziet in een acute situatie.

Het idee van de confrontatie met een acute situatie op straat maakt haar onzeker, iets waar menig student zich in kan vinden. Is het erg om onzeker te zijn over je eigen handelen? ‘Misschien’ denk ik bij mijzelf, het maakt mij meer bewust. Ik kruip toch nog even achter mijn laptop om te zien wat de stappen ook alweer zijn.

Iets wat wij hopen te bereiken met onze reanimatielessen aan de middelbare scholieren, bewust worden dat jouw hulp levens kan redden. Wees niet bang dat je niet perfect compressies geeft of beademt, een pop is wezenlijk anders dan een mens.

Maak je niet te druk, je kent de basis. En zo niet, zoek het vandaag nog eens op, hoe ging het ook alweer? Haal adem, evalueer de situatie en handel, jij kunt dit.

Taskforce QRS geeft lessen aan middelbare scholieren om hen de belangrijkste vaardigheden van reanimeren bij te brengen. Daarnaast kan iedereen zich aanmelden voor een reanimatiecursus. 

Semih Ünal:

Zelf ben ik al eens in een situatie beland waarin ik blij was dat ik zo vroeg in de opleiding al training had gehad om 1e hulp te kunnen verlenen. Bijvoorbeeld een vrouw die wegzakte, diabeet was en al de hele dag mee deed aan de ramadan, of een reanimatie van een dame op leeftijd. Het is toch wel fijn om te weten hoe je moet handelen tot de hulpdiensten er zijn. Even tussendoor; je kan trainen wat je wilt, ik denk dat je cardio nooit goed genoeg is om er na de reanimatie niet uit te zien alsof je de volgende bent. It’s a real workout, en dat voel je nadat de adrenaline is uitgewerkt…

Zelf werk ik al 2,5 jaar op de spoedeisende hulp waar ik veel heb kunnen leren van mijn collega’s en vooral geleerd heb om kalm te blijven in stressvolle situaties, dit heeft mij naast EHO denk ik ook veel geholpen waardoor ik mijzelf wat zelfverzekerder voelde. Toch blijft het altijd lastig, in een vreemde situatie belanden op straat en dan de keus maken of je hulp moet verlenen is heel moeilijk. Wel denk ik dat veel studenten zichzelf onderschatten na het behalen van het EHBO diploma via EHO. Als je je kennis op peil houdt door af en toe weer even de ABCDE te doorlopen kun je al veel belangrijke handelingen uitvoeren, en vooral belangrijk, ‘red flags’ opmerken!

Je moet de afweging vooral zelf maken. Ik vraag mijzelf altijd af; als er een familielid/vriend(in) op straat zou lopen en er iets gebeurt terwijl er toevallig een student in de buurt is. Zou ik het dan waarderen als hij/zij iets probeert om te helpen of bij voorbaat al meteen doorloopt met het idee dat hij/zij er toch niets aan kan doen? Al heb je niet alle ervaring, als student heb je toch veel meer medische kennis dan een gemiddeld persoon dat over straat loopt en kan je zeker een verschil maken. En vergeet echter niet dat 112 een spoedlijn is die ook gewoon prima gebeld kan worden voor (laagdrempellig) overleg… Dit neemt al best veel druk weg van je schouders omdat je er opeens niet meer alleen voor staat. Wat zou jij doen?