Manon Veldman: wel promoveren
Hallo jonge dokters!
Na jaren van hard studeren en co-schappen lopen, ben je straks eindelijk arts!
En dan… Hoe maak je de juiste beslissing als vervolg op je opleiding?
Iedere jonge dokter ontdekt tijdens de co-schappen zijn of haar interesse en vakgebied. Dan stel je jezelf de vraag ‘wil ik de kliniek in als ANIOS om ervaring op te doen, wil ik promoveren of wil ik direct gaan solliciteren voor de opleiding?’. Daarnaast is er nog de vraag ‘waar wil ik dit doen’ en nog belangrijker ‘waar is er plek?’. Voor het doen van een promotie onderzoek ben je ook nog eens afhankelijk van een reeds aangevraagde subsidie voor een bepaald onderwerp of zal je zelf een subsidie moeten aanschrijven met je eigen onderzoeksvoorstel. Kortom veel vragen en onzekerheid.
Mijn naam is Manon Veldman, 29 jaar en ik ben in 2018 afgestudeerd aan de Universiteit van Maastricht. Ik ben arts-onderzoeker afdeling oogheelkunde Amsterdam UMC én ANIOS oogheelkunde Noordwest Ziekenhuisgroep Alkmaar.
Welke overwegingen ik heb gemaakt na mijn opleiding, hoe ik hier ben terechtgekomen en of heb ik de juiste beslissing heb gemaakt, ga ik proberen te vertellen.
Goede begeleiding en een interessant onderwerp zijn cruciaal als je onderzoek doet. Mijn wetenschapsstage was erg interessant met de juiste begeleiding, wat heeft geleid tot een posterpresentatie op een nationaal congres én 2e auteur op een wetenschappelijk artikel. Deze positieve ervaring zorgde ervoor dat ik gemotiveerd was om meer wetenschappelijk onderzoek te willen doen om de zorg te verbeteren, misschien wel in de vorm van een promotie traject. Ik ben gaan informeren in verschillende academische ziekenhuizen met weinig respons. Ik werd uitgenodigd om mijn eigen idee te komen pitchen en hiervoor zelf een subsidie aanvraag te doen. Een onzeker traject, dus ik heb ervoor gekozen om ook te solliciteren om als ANIOS aan de slag te gaan. Eenmaal aan het werk als ANIOS, ben ik mijn idee gaan uitwerken én gaan solliciteren voor een opleidingsplek. Dit resulteerde in een sollicitatiegesprek voor de opleiding, echter had ik nog niet genoeg klinische ervaring. Wat wilde ik nu eigenlijk, promoveren of in de kliniek blijven? Even later werd ik op mijn werk geattendeerd op een vacature voor een promotie onderzoek op een onderwerp dat me erg aansprak. Doorslaggevend om deze uitdaging aan te gaan was het onderwerp. Na een geslaagde sollicitatie procedure, startte ik mijn promotietraject voor 32u in de week. Echter, het patiëntcontact beviel me ook erg goed. In overleg bleef ik een dag in de week als ANIOS werken voor klinische ervaring. Deze combinatie is voor mij erg motiverend!
Al met al, het meest belangrijke advies die ik kan geven is dat promoveren voldoening als het onderwerp je aanspreekt en de begeleiding juist is! Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en bewandel het pad dat voor jou een goed gevoel geeft.
Succes!
Marit Smink: niet promoveren
Zou promoveren iets voor mij zijn?
Het was voor mij nooit duidelijk een ja of een nee. Ik deed mijn wetenschapsstage binnen de kindergeneeskunde, waarbij ik kinderen interviewde aan de hand van een platenboek. Op dat moment wist ik dat als ik zou gaan promoveren ik daarbij patiëntencontact wilde houden, via het onderzoek zelf dan wel door een promotietraject te combineren met klinische werkzaamheden. De kliniek heeft mij altijd veel positieve energie gegeven en dat wilde ik niet helemaal loslaten. Na mijn wetenschapsstage volgde een keuzecoschap in een huisartsenpraktijk. Daar had ik het zo naar mijn zin dat ik dacht huisarts te willen worden. Na mijn semiartsstage bij de kindergeneeskunde wist ik het niet meer. Misschien wilde ik toch wel kinderarts worden. Ik vond dat ik eerst moest uitzoeken wat ik wilde worden: huisarts of kinderarts? Als ik het zeker wist, kon ik altijd nog gaan promoveren. Ik begon na mijn diploma-uitreiking direct als ANIOS kindergeneeskunde in een klein perifeer ziekenhuis. Na een jaar wist ik het nog niet. De kindergeneeskunde was te leuk om ermee te stoppen, dus ik ging nog een jaar als ANIOS werken in een opleidingsziekenhuis. Het werd alleen maar leuker. Toen de keuze voor de kindergeneeskunde was gemaakt, was de volgende vraag hoe ik daar ging komen. Ik vond en vind nog steeds dat een promotraject waarin je je zowel wetenschappelijk kunt verdiepen als persoonlijk kunt ontwikkelen van grote waarde is, maar dat je hier alleen voor moet kiezen als je affiniteit hebt met onderzoek. Ik zag mezelf vooral op de werkvloer staan, dat paste meer bij mij en ik koos er dus bewust voor om voor de opleiding te solliciteren met een klinisch profiel.
Hoe ik als niet gepromoveerde ANIOS ben aangenomen voor de opleiding?
Door dicht mij mezelf te blijven en mij te profileren in een onderwerp dat mij aan het hart gaat: het opleidingsklimaat. Ik zag het verschil tussen een klein perifeer ziekenhuis en een opleidingsziekenhuis en realiseerde me toen hoe weinig ik wist als beginnend ANIOS. Ik wist niet of mijn contact klopte, of mijn rooster aan de voorwaarden voldeed en dat er ook zoiets bestond als een portfolio voor ANIOS. Ik ging mij actief inzetten voor het opleidingsklimaat en wist mij zo te onderscheiden van de rest, met als resultaat een opleidingsplek bij de kindergeneeskunde!
Wat ik je zou willen meegeven
Kies iets wat bij je past. Dat kan promoveren zijn, maar ook profilering binnen een andere competentie. Uiteindelijke is iedere opleiding gebaat bij diversiteit, dus laat ze zien wat jij hen te bieden hebt!
Heb je zelf een idee voor een Dinsdag Dilemma, of wil je meeschrijven? Neem dan contact met ons op!