4 jaar was ik, toen ik de kleuterjuf vertelde dat ik later dokter wilde worden.

Jong, maar blijkbaar vastbesloten, want zo’n twintig jaar later studeerde ik af als arts.

De opleidingstijd heb ik als een mooie periode ervaren waarin ik het ook echt interessant vond wat ik leerde, de co-schappen vond ik fantastisch. Ik zag mezelf al in mijn witte jas in het holst van de nacht door de gangen rennen om levens te redden, de tune van Medisch Centrum West in mijn hoofd. Als je het niet kent, luister het maar eens, dan snap je vast wat ik bedoel.

Specialiseren 

De keuze voor een specialisme vond ik lastig, alles was leuk.

Ik besloot het rationeel aan te pakken en maakte een overzicht van de 3 mooiste vakken. En ik ging turven; voors en tegens. Gynaecologie won.

En dus startte ik als ANIOS in een perifere kliniek in Amsterdam, nog voordat ik officieel mijn diploma op zak had.

Na een jaar besloot ik dat het tijd werd voor een volgende stap, ik wilde immers in opleiding tot specialist. De kliniek waar ik werkte was een opleidingskliniek voor de gynaecologie en ik vroeg mijn collega’s die al AIOS waren, wat de beste stap zou zijn.

Via een van hen rolde ik in een promotie-onderzoek in het AMC. 

Een baan die eigenlijk garant stond voor een opleidingsplek.

En zo geschiedde. Ik startte met de opleiding tot gynaecoloog, ik promoveerde op de voortplantingsgeneeskunde en ‘en passant’ kreeg ik mijn eerste kind.

Twijfels

Maar alles veranderde op de dag dat mijn opleider me tijdens de lunch vroeg of ik mijn werk nog leuk vond.

Nee. Eigenlijk niet.

Tot die dag had ik natuurlijk wel mijn twijfels - waren al die nachtelijke sectio’s, al die moeizame bevallingen wel echt mijn ding? - gevoeld maar ze nooit durven uitspreken. Ik was immers gepromoveerd om in opleiding te komen, een plek die velen ambiëren, maar die niet vanzelfsprekend was. Dus stoppen; dat was geen optie.

En toch deed ik het, diezelfde dag nog, na twee jaar opleiding.

Ervaringsdeskundige

Tot op de dag van vandaag heb ik geen seconde spijt van die beslissing gehad. Ik had voor het eerst echt naar mijn gevoel geluisterd. En niet meer naar mijn hoofd en al die meningen van anderen. Het was een grote opluchting.

Ik bleef in hetzelfde ziekenhuis werken, maar nu als fertiliteitsarts. Een vak dat me op het lijf geschreven is. Waar ik echt het verschil kan maken voor mijn patiënten.

Patiënten die ik inmiddels nog beter begrijp, want zelf werd ik naast de dokter in die jaren ook de patiënt. Na een langdurig vruchtbaarheidstraject raakte ik uiteindelijk door IVF zwanger van mijn dochter. Die ervaring heeft er toe geleid dat ik opnieuw een carrière move deed; ik startte mijn eigen bedrijf.

Want hoe mooi mijn vak ook is; de beperkte tijd die je voor patiënten hebt, het steeds meer volgen van protocollen, het daardoor minder kunnen individualiseren van je aanpak, het brak me steeds meer op.

Eigen bedrijf

Ik miste echt contact, verder kunnen kijken naar de persoon achter de patiënt en een meer holistische visie. Want voor koppels met een kinderwens is er meer mogelijk dan enkel en alleen een hormonale behandeling. Dat had ik tijdens mijn eigen kinderwens zelf ervaren en wilde ik mijn patiënten niet onthouden.

Inmiddels ben ik naast fertiliteitsarts ook hormoontherapeut, werk ik nog 1,5 dag per week in het ziekenhuis, maar ben ik dus vooral druk met mijn eigen bedrijf. Daar begeleid ik koppels met een kinderwens op een hele persoonlijke en holistische manier (lees: ik kijk ook naast de reguliere zorg ook naar leefstijl, voeding, mindset en aanvullende behandelingen). En ja, dat was eng.

Sowieso om de stap te maken naar het ondernemerschap, mijn baan met meer dan 50% in te perken, maar ook om te staan voor die holistische benadering. Hoewel er steeds meer oog is voor leefstijl geneeskunde, is het nog steeds niet heel gangbaar.

Maar wat ben ik blij met deze beslissing!

Mijn klanten (die ik bewust geen patiënten noem) zijn zonder uitzondering erg blij met iemand die de tijd heeft om echt naar ze te luisteren en verder kijkt dan de soms beperkte mogelijkheden van de reguliere zorg.

En ik kan mijn eigen tijd indelen, zelf bepalen hoeveel aandacht ik mijn klanten geef en tussendoor uitgebreid lunchen met een vriendin. Klinkt niet slecht toch!?

Mijn advies

Mijn advies voor de loopbaan die bij jou past?

Luister naar je gevoel.

Vraag het niet aan anderen.

Zie mogelijkheden, ook buiten de gebaande paden.

Durf risico’s te nemen.

Doe waar je goed in bent, maar vooral waar je blij van wordt.